Andorra (El Tarter), dag 2

Als we wakker worden na een diepe slaap, zijn we weer fris en fruitig. Op naar het ontbijtbuffet. Dan onze ski's ophalen en de berg op. Het is niet koud en er ligt alleen sneeuw op de pistes. Skiën wordt niet optimaal dit jaar, want de voorspellingen geven de hele week zon. In de ochtend zijn de pistes hard opgevroren, tussen 11 en 1 is de sneeuw best oké en daarna is er pap. Om half twee installeren we ons dan ook maar op een terras in de zon met wijntjes en pizza's. Echt heel vervelend. Grappig is de glutenvrije pizza die in een papieren zak wordt gebakken en gereserveerd. Gegarandeerd geen besmetting. We nemen de simpele route terug naar het hotel om ons in het (zwem)bad voor te bereiden op ons diner. Het is druk in de eetzaal. Het hotel zit bommetje vol. Dit jaar vooral met grote Engelse groepen die heel aanwezig zijn, maar ook veel kijkplezier opleveren. Een soort dinershow. De jongere broer van Bill Clinton,  Jan Marijnissen, onze makelaar, Olga in haar joggingbroek met een iets te strak zittend truitje en een full moon bouwvakkersspleet (yuk). Onder de naam los ceuliacos (de glutenvrijen) worden we naar onze tafel geleid. Het eten is weer lekker. 

Een souvenirwinkel in het winkelcentrum. Vol kitscherige dierenbeelden, -kleden en lelijke snuisterijen. Zo vol dat het gevaarlijk is om doorheen te lopen.