Vandaag lopen we een route met een gids en 18 anderen. Het is de routa rocha, de rode route. Deze gaat de andere kant op en laat daarom weer een ander deel van het gebied zien. De gids spreekt alleen Spaans, maar wel heel duidelijk zodat we delen van haar verhaal prima begrijpen. Zo horen we dat hier iemand 30 jaar in het wild heeft geleefd, op de vlucht voor de revolutie. Hij had een rots om dieren te vangen, water te verzamelen, te poepen en te slapen. Dit was een spelonk van 40 meter diep. Ook weten we nu dat er geen water is in of onder El Torcal. Het water in het restaurant wordt met tankwagens omhoog gebracht. De gids laat ons ook diverse fossielen zien van de historische dieren die hier ooit leefden toen het nog zee was. Hier grazen schapen en die klimmen ook behendig over de smalle richels. Vanaf deze kant zien we Antequera en de rots van de geliefden.We komen ook door het vlakkere deel dat tussen de hoge randen ligt. Hier is het veel groener. De sombrero is een opvallend rots, die balanceert op een veel smaller deel. Zo lijkt het een grote hoed. Ook komen we langs de grotwoning van Salvador. Die lijkt best ruim, tot we horen dat hij daar met vrouw en 7 kinderen woonde. Het was echt een mooie route en drie uur later ploffen we op een terras voor een lekker hapje en drankje. Daarna relaxen we bij de camper en eten lekker samen. Ook de vos komt natuurlijk weer langs. Gezonde maiswafels lust hij niet.
