Heerlijk een plek in een prachtige omgeving die nog rustig is ook. De lucht is grijs als we wakker worden en het spettert zelfs iets. Na het ontbijt en koffie in het bezoekerscentrum gaan we op pad voor de route. Er lopen hier twee routes, een lange groene en een korte gele, die voor een groot deel hetzelfde traject loopt. Wij kiezen voor de lange route. De omgeving is weer compleet anders. Het schijnt dat Torcal is ontstaan uit de zee en dat al die rotsen een soort opgestapelde zeedierlijken zijn. Soms herken je ook wel een walvis, maar ja dat is in elk bergachtig gebied. De grillige rotsformaties zijn steeds anders. Leuk is dat er berggeiten bovenop staan. Soms je zie je alleen de contouren en soms zelfs de geel-bruinachtige kleur van de ogen. Zoals bij de enorme bok, die op het topje aan een boom staat te eten. Met zijn voorpoot duwt hij de takken naar beneden. Een rotsje verder liggen moeder en kind. Ook vliegt er af een toe een vale gier over. Dat alles terwijl wij door deze bizarre omgeving lopen en nog een paar paches uit de rotsen peuteren ook. We hebben een late lunch op het terras en daarna lopen we nog een korte trail naar alweer een uitzichtpunt en een cache. We relaxen verder bij de camper. Het is een stukje drukker dan gisteren. Er staan hier ook een paar caravans en de volgende ochtend zien we zelfs mensen in het gras slapen. Ook het vosje komt weer langs. De Spanjaarden aan de tafel naast ons voeren het en het eet gewoon uit de hand. Morgen gaan we een route met een Spaanse gids lopen. We staan geregistreerd onder de naam Hendriks en zijn zijn bereikbaar in de Nederlandse campers op de parkeerplaats. Haha.
