Het gekke is dat we steeds dachten dat het meer tijd kost om in een camper te leven dan in een huis. Toch blijkt het dat niet zo. Het leven in Spanje gaat gewoon langzamer, maar de tijd vliegt voorbij. Dat wetende fietsen we na een rustige ochtend richting Benijófar voor de lunch. Het eerste restaurantje waar we binnenkomen, zit helemaal vol en is de rest van de week volgeboekt. Onze tweede poging is bij Maite, een Spaans restaurantje met vooral Engelsen op het terras. We raken aan de klets met twee dames en een echtpaar. Zij konden al vroeg met pensioen en genieten al ruim 15 jaar van het Spaanse leven. Ze vinden onze plannen leuk en de Engelse dames hopen dat er veel alleenstaande mannen komen, want daar is een tekort aan hier. Het eten is heerlijk. Salade vooraf, empenada's (gevulde broodjes) en entremeses (kaas, ham en Russische salade), gegrilde heek, flan en ijs. Natuurlijk wegspoelen met rosé en koffie. Op de weg terug zoeken we nog wat caches. Die worden hier soms net zo slecht onderhouden als de bouwterreinen waar niet gebouwd wordt, dus vinden we er maar twee van de vier. De avond vullen we met wandelen en lezen. De Nederlandse tv gaat weer niet aan.
