We ontbijten vlug en vervolgen de N260 richting Biescas. Onderweg vinden we nog een cache bij een schattig kerkje in Linás de Broto. We rijden verder en tegen het middaguur zijn we in Biescas. Niet interessant volgens onze reisgids, maar het voelt hier goed. Het is lekker warm en de sfeer is ontspannen. Dat merken we als we een rondje door het dorp wandelen. Toevallig staat onze camper op een parkeerplaats waar we mogen overnachten en we besluiten te blijven. Dus op naar de lunch. Vandaag tapa's: venusschelpen met knoflook, gevulde eieren met een gamba en krokant uitgebakken stukken spek. Zeer smakelijk! Even verderop ligt nog een cache, waar we heen wandelen. Een mooi wandelpad en als we doorlopen,vinden we er nog één. Het is een leuke route (GR15) langs moestuintjes, een oud kanaal met veel hoogteverschillen, rode wouwen en andere roofvogels, die wittig zijn. Er zitten er zeker tien. Aan twee mountainbikende Spaanse vragen we wat voor een vogels dit zijn. Het blijken rupsennesten. Rupsen die jeuken als ze op je arm komen. We balen dat we geen verrekijker bij ons hebben en ook geen water. Maar ja, dit was een ommetje na de lunch, geen geplande tocht die zeker 10 kilometer zou duren.
We douchen in de camper en lopen het dorp in om voetbal te kijken. Dat lukt op het terras! Ook lekker. De eigenaar van de kroeg blijkt Nederlands. Hij nodigt ons uit om bij hem thuis te kijken morgen.
De dames aan het ontbijt.
Lowietje heeft een mooi uitzicht op de camperplek in Broto.
Kerkje met cache.
Kerk zonder cache. In Biescas.
Aan de fitness!
In Biescas ligt het bejaardencentrum pal naast de camperplek.
Elke supermarkt hier heeft open bakken met vis, groente en frituurhappen.
Markt vandaag met heerlijke kersen, pruimen en kaas voor onze voorraad.
Handig, die camera's onderweg ;-)
Canal Barranco de Arás. Dat is aangelegd nadat in 1996 een hele camping wegspoelde met 87 doden als gevolg. Het kanaal oogt veel ouder, maar een (Nederlandse) kroegeigenaar heeft het ons uitgelegd.
Rode wouw.
De camperplek.
