Het is weer strakblauw en windstil als we ontbijten en ons opmaken voor vertrek. En dan is ineens Stiefel verdwenen. Die wandelt ergens onder de stacaravans door en gelukkig is ze binnen 5 minuten weer terecht. Met z`n vieren vertrekken we richting Genua en genieten onderweg weer van het mooie uitzicht. Tegen twaalven komen we aan en lunchen we met pasta. Dan stappen we op de fiets om een mooie cacheroute te gaan doen. De fietstocht naar het beginpunt is al een inspanning op zich, 6 kilometer dalen en stijgen. De route begint rustig in een bos, langs een watertje. Na een paar honderd meter stijgt het pad enorm. Onderweg vinden we diverse caches. We lopen op over houten, gammele bruggetjes, maar ook over eeuwenoude stenen bruggen zoals de Ponte Negrone waar je enorm de diepte in kijkt. Het smalle pad vervolgt zich richting een soort van waterpoelen met kleine watervalletjes. De wandelaars die we eerder zagen, vermaken zich hier prima met hun 5 honden. Wij ook. De route gaat verder de berg op, maar lijkt niet echt meer toegankelijk. We moeten over omgevallen boomstammen klimmen, veel begroeiing trotseren en uiteindelijk zien we de markering ook niet meer. Jammer, maar het is beter om terug te gaan. We lopen nog een stuk van een ander pad, dat ons vlak bij de fietsen brengt. Hemelsbreed maar 250 meter verschil, maar wel gescheiden door 200 meter hoogteverschil en een diep ravijn. Teruglopen dus. We vinden 12 caches en na ruim 8 kilometer zijn we weer terug bij de fietsen en op de terugweg doen we boodschappen. Verse salade, meloen en kaas. En kattenvoer. We zijn op zoek naar Mao waar de campercats wild van zijn, maar dat is er helaas niet. Dus kopen we `tonno con riso e calamari` en later blijkt dat ze dit ook helemaal geweldig vinden. We hebben de poezen nog nooit zo enthousiast gezien over eten. Morgen maar een voorraad inslaan. Wij grillen vlees en met een lekkere salade, kaas en pistachetoetje toe, eten wij ook prima.
Stiefel wist ook zelf de kraan op de camping te vinden.
