Aan het begin van de middag komen we aan op de camperplek bij de boer in Nunspeet. We vinden een plekje met uitzicht op koeien in de wei, altijd goed. De campercats vinden het gelijk leuk hier. We drinken thee, pakken proviand in en stappen op de fiets. Hier vlakbij begint een powertrail van 130 caches. Iets te veel voor vandaag, maar we maken een begin. De route voert ons diep de Veluwse bossen in die soms zoet naar den ruiken. Het mulle zand zand en de korte klimmetjes maken de tocht soms pittig maar omdat het niet zo heel warm is (wel droog) is het goed te doen. Smalle paadjes voeren ons alle kanten op. We zien een ree door het bos sprinten en veel mooie vogeltjes die goed van zich laten horen. Helemaal leuk, de leukste powertrail tot nu toe! Niet saai wel wat vermoeiend. Caches 25 t/m 27 liggen namelijk in het diepe stuifzand. Het is hier echt mooi, alleen jammer dat je bijna overal de snelweg hoort.
Dan kunnen we de lawaaiige weg oversteken. We laten de powertrail voor wat hij is en pikken op weg naar de camping nog wat caches op die kunstig zijn verstopt. John voelt zich McGyver als hij een haakje knutselt van zijn naald uit zijn Zwitserse zakmescreditcard en een schat uit een 50 cm diepe schacht vist. Terug bij de camper drinken we een verdiende borrel. We eten enorme borden spaghetti en genieten van de koeien die na het melken de wei weer inrennen.
Het is leuk hier!
