We worden vandaag vroeger dan gepland wakker. Omdat de zon schijnt! Heerlijk buiten ontbijten en (hoe saai) een wasje draaien. Het waait namelijk ook hard dus dat droogt vandaag wel. Terwijl we op de was wachten, genieten we van de zon met koffie en een boekje. Als de was wappert, fietsen wij richting de bobbaan om te gaan rodelen. We hadden gelezen dat ze een recreatieve en een adrenaline-afdaling hebben, dus wij kiezen voor de rustige weg. Denken we, want na het rustige rondjes glijdt het sleetje zoweer de lift in om daarna de snelle route te kiezen. Erg grappig allemaal. Vooral het uitzicht bovenop is geweldig. We zien de Santa Barbarakathedraal waar we straks heen willen en de rest van Kutna Hora.
Na onze adrenalinekik (geintje) pikken we twee caches op, waarvan er één bovenaan de rodelbaan ligt. Daarna fietsen we in het heuvelachtige bos richting de kathedraal. Een geweldige route, alleen de afdaling is meer iets voor mountainbikes maar ach dat went ook. Als we bij kerk aankomen kopen we kaartjes om naar binnen te mogen. De wanden van de kerk ataan/hangen/zijn vol: schilderijen, beelden, altaren, fresco's, houten kerkstoelen vol houtsnijwerk. Prachtige gothiek met barok (beetje uit een boekje en een beetje wat we toch geleerd hebben tijdens al die reizen). Ook het plafond is bijzonder. Daarna genieten we op een terras met uitzicht op dal en kathedraal van een lunch van goulash met dumplings voor Saskia en een omelet voor John. Als we weer gevuld zijn, lopen we naar de zilvermijn. We kunnen alleen nog mee met de Tsjechische rondleiding van 16.00 uur maar we krijgen wel Nederlandse info mee. Ok. We doden de tijd op een terrasje met het lokale bruine bier (lekker) en met slenteren door de pittoreske straatjes van Kutna Hora. Echt een relaxte plaats vergeleken met het gekkenhuis Praag. De beelden bij de kathedraal zijn mooier dan op de Karelsbrug en hier maken we wel foto's zonder andere mensen erop.
Om vier uur melden we ons. De tsjechische gids praat een half uur monotoon op één plek. Gelukkig is er zon en hebben we 15 A4-tjes om door te lezen (pff). Dan mogen we ons in de prachtige witte jasjes hijsen en een helm op onze hoofden zetten. Onze outfit wordt gecompleteerd met een loeizware lamp. We dalen honderden traptreden af in een soort van parkeergarageachtige setting en dan zijn we in de mijn. De paden zijn smal, heel nat, donker en laag. Saskia gebruikt haar helm minstens dertig keer. Als de Tsjechen lachen om de grapjes van de gids, verrassen wij ons over het tuinkersachtige plantje dat hier 35 meter onder de grond groeit. Bizar. We kronkelen verder door de smalle gangen en een uur later staan we weer boven de grond. Leuke ervaring.
We fietsen terug naar de camping, best wel een beetje moe. Vanavond eten we in het Italiaanse restaurant op de hoek. Morgen is weer regen voorspeld en dan rijden wij richting Pilsen waar we maandagavond (hopelijk) Herman en Marja weer ontmoeten.
