Na een ietwat zoemerige nacht, waarin we toch redelijk slapen, is het wakker worden met een blauwe lucht en zon. Onze enorme buurschepen zijn dan alweer vertrokken. Wij vertrekken tegen elven om het (ri)veer van 11.15 naar Woudrichem te halen. Een tochtje van een klein kwartier over de Merwede. Er komen hier diverse rivieren samen, dus soms is het best lastig om te weten over welk water je uitkijkt. Woudrichem is bij ons beter bekend als Woerkum, het dorp van dokter Tinus. Toch laten we het mooie centrum even links liggen en fietsen we door naar natuurgebied de Groesplaat, een uiterwaard met aan de ene kant de rivier en aan de andere kant een nevengeul. Er tussenin grasland met rul zand en veel vogels. Maar ook caches. Een leuke route leidt ons dor het gebied. De IJslanders die hier grazen, worden net losgelaten en galopperen uitgelaten heen en weer. De koeien lopen al wat langer rond en zijn heel rustig. Wij vinden 10 caches en fietsen terug naar Woudrichem. Gelukkig spotten we gelijk een bekend huis: van de huisarts. Dan gaan we op zoek naar een lunchadres. We belanden in een echte ballentent. Gehaktballen wel te verstaan. Die eten we op een terras in de zon met uitzicht op de prachtige pandjes van Woerkum. Voor de kenners: we zien diverse koekerts! Na de lunch doen we een cachewandeling die ons echt het hele dorp laat zien. Heel fraai. Tegen vijven nemen we het veer terug. We kopen nog een lekker Spaans wijntje bij de Hema en brengen de avond door met hapjes in de camper.
Dit lijk kwamen we tegen tijdens onze wandeling.
