Het regent de hele nacht en ook bij het ontbijt is het nog niet droog. We vertrekken over de D678 richting Condat. Een groene route door misschien wel het meest verlaten gebied van de Auvergne: de Cézalllier. Dit is een ruig gebied met weinig bebouwing en inwoners, gelegen op basaltplaten van voormalige vulkaanuitbarstingen. De tocht voert door de Gorges Massugère, een kleine kloof. Mooi. Onze eerste stop is in St. Saturnin, een piepklein plaatsje met een schattig kerkje, een gedateerd weegstation en een kroegje waar je koffie uit een thermoskan krijgt (en de stukjes en passant uit de café au lait worden geplukt). We rijden door richting de Vallée de Cheylade. Een groene vallei met veel koeien, schapen, riviertjes en bomen. Een bord aan het begin van de weg laat weten dat we hier niet tussen 12.15 en 24.00 uur met de camper mogen rijden. Het is 11.45, dus we mogen er nog in. Iets voorbij Cheylade zien we een aantal caches liggen. Het is inmiddels droog en de zon komt erbij. We slaan af, installeren ons op de parking en vinden dit een prima plek om te overnachten. Er staat immers niet dat dit verboden is. De parking ligt pal naast de waterval van Du Satre. Mooi en zeker 30 meter hoog. We wandelen door naar de andere waterval hier in de buurt de Cascade de la Roche. Vanaf het meer start een wandeling naar de Pic du Christ. Een pittige klim over gevarieerde paden door weilanden (met verse koeienflatsen), bospaden en landweggetjes. Bovenop is helaas geen uitzicht, daarom hebben ze maar een uitkijktoren gebouwd, die boven de bomen uitpiekt. De route terug is net zo leuk en de uitzichten onderweg zijn weer geweldig. Het restaurant aan het meer is helaas niet open. Jammer want de kaart zag er goed uit. Na een uurtje genieten in de zon, eten we in de camper. Boemboeboontjes met chilirijst en gegrilde kipfilet. Heel smakelijk. Achter ons lopen de koeien over de straat terug naar stal. Klaar om de melk te leveren voor de smakelijke Cantal-kaas. In de loop van de avond verdwijnen de hoge pieken achter de wolken, maar het uitzicht blijft mooi. We horen en zien de gemolken koeien weer teruglopen naar de weilanden.
Oude weegbrug met in het gebouwtje allemaal koperen gewichtjes en erachter een speciale 'weegschaal' voor vee.
Deze route stond niet in onze reisgids, maar zou er wel een plaats in verdienen. Heel mooi!
Uitzicht bij de camper.
Tijdelijke achterburen.
