Na het ontbijt en een laatste douche in onze privé-badkamer (een luxe op deze camping), trekken we verder. Via kleine D-weggetjes rijden we door de wijngaarden van de Corbieres naar Château de Peyrepertuse, een zogenaamd Katharen-kasteleel, waar er hier nog een aantal van ligt. We rijden vanaf Duilhac de steile toegangsweg naar de ruïne op en daarna is het nog ruim een kwartier wandelen over een rotsachtig pad naar het begin van de burcht. Deze is aan het einde van de 10e eeuw gebouwd, strategisch bovenop een rots. Het uitzicht is wijds en adembenemend mooi. In de ruïne zijn de verschillende ruimtes nog redelijk herkenbaar. Het meest spectaculair is de enorme trap naar het bovenste deel van de burcht. Gelukkig is het droog, want bij nat weer en onweer c-mag je hier niet naar boven en mis je Chapelle San Jordi met uitzicht op Perpignan, de Middellandse zee en château Quéribus. Maar dat lazen we achteraf, want we werden natuurlijk te veel afgeleid door de rest van het mooie uitzicht, zoals het kleine witte stipje dat onze camper nu lijkt. We klimmen naar beneden en rijden weer verder, want we hebben een camperplek op het oog in St-Paul. De ene locatie ligt midden op een volgepropt marktplaatsje, waar we niet buiten kunnen zitten en dat is best lekker met 26 graden. De andere is afgesloten met grote rotsblokken. Helaas. We kiezen dan voor de lokale camping, waar we heel hartelijk ontvangen worden. Een piepkleine, charmante camping. Zo zijn ze wel leuk, de camping in Narbonne was wat te groot voor ons. We genieten in de schaduw en na het eten lopen we een rondje door het wat doodse dorpje. Morgen gaan we wandelen in de gorges de Galamus, hier vlakbij.
Château Peyreperteuse.
Uitzicht vanaf het bovenste deel van de burcht op het onderste deel.
Château Quéribus, dat klein lijkt maar voor het grootste deel ondergronds, in de rots is gebouwd.
Uitzicht vanaf de camping.
