Tegen half 11 arriveren we op campercamping de Zwaan in Nunspeet. In de zon wachten we op Herman en Marja, die een uurtje later komen. Het is prachtig weer en we genieten in de zon. Als ze arriveren, krijgen we een mooie reisgids en notitieblok. Nog voor onze verjaardagen. Dat inspireert natuurlijk weer tot nieuwe campertrip in Oost Beieren. Tegen half 2 stappen we op de fiets om een aantal caches te zoeken. Een paar oppikkers, maar ook opgeloste puzzels. Dat voert ons door de villawijken van Nunspeet en een stukje door het bos waar we een biertje op een picknickbankje drinken. Tegen vijf uur zijn we weer bij de camper en wachten we, onder het genot van veel hapjes, op de komst van Erik en Gea. Als die komen, blijft het gezellig tot we om tien uur op de fiets stappen om de nachtcache Vijf te gaan lopen. Een cache gebaseerd op de thriller, waar tijdens het geocachen allerlei lichaamsdelen worden gevonden. Bij ons eerste waypoint vinden wij dan ook een voet (met oranje nagellak à la Saskia). Met het uv-licht spotten we een gecodeerd bericht dat we gelukkig kunnen ontcijferen. Waypoint 2, 3 en 5 brengen ons meer bloederige lichaamsdelen en aanwijzigingen. Vier hadden we even gemist. We waren ook meer aan het kletsen dan aan het opletten. Ach dan maar een stuk teruglopen. Het is droog en mooi in het bos, met veel maan. Als we ook waypoint 4 vinden, blijken we toch nog een aanwijzing te missen, maar we wagen een gok om te gaan zoeken naar de schat. Inmiddels is het drie uur en helaas vinden we niets. Een beetje teleurgesteld fietsen we terug, maar gezellig was het wel. Stiefel is hevig verontwaardigd en mauwt harder dan hard. Ze houdt ons nog wakker tot een uur of 6 en dan mogen we slapen. Eindelijk!
Fanatiek op zoek naar een cache.
Windscherm: zo uitgevouwen, maar terug in de verpakking gaat een stuk lastiger. Zelfs niet met een internetfilmpje als voorbeeld.
Aanwijzing op een rondslingerende voet.
