Aan het begin van de middag rijden we de lege Duinpan-camping op. Geen beheerder te bekennen en volgens het briefje mag je dan een plekje zoeken. Geen probleem hier! We lunchen met worstjes en vertrekken in de zon richting de duinen. We volgen een leuke route met kunstobjecten, die ons dwars door het bos en de duinen voert. Natuurlijk maken we even een omweg om naar het strand te ploeteren (want hoge duin en mul zand). Het is rustig op het strand. Weinig wandelaars, weinig golven, maar de zee geeft altijd een vakantiegevoel. We vervolgen onze route en vinden onze schat, heel toepasselijk, in een houten beeld. Daarna wandelen we door naar nog een oppikker. Jammergenoeg is er geen strandtent geopend in de buurt en daarom lopen we naar het grand café vlakbij de camping. (Belgische) biertjes en snackjes zijn onze beloning. Terug in de camper snorren de cats harder dan de kachel. Gezellig. We eten hapjes en kijken naar een seriemoordenaar.
Kunst in het bos.
Staatsbosbeheer is enorm aan het kappen. Veel oranje stippen op bomen die later als lucifershoutjes zullen knappen onder het geweld van enorme machines. We zien het gebeuren. Een grote grijper, automatische kettingzaag, even met geweld heen en weer om de zijtakken eraf te rauzen en dan chopchop in stukken. Nog geen 2 minuten per boom Niet leuk om te zien hoe snel dat gaat. Snap nu wel waar het woord takkenherrie vandaan komt.
De cache.
