Na de pannenkoeken bij het ontbijt pakken we in en trekken verder. Ons doel is Arona, zo'n 8 kilometer verderop. Daar hebben ze een beeld van San Carlo, een heilige van het invloedrijke geslacht Borromeo. Het beeld is 35 meter hoog en zeer bijzonder: je kunt erin. Een soort vrijheidsbeeld aan het Lago Maggiore. San Carlo heeft enorme bronzen oren van 75 cm. hoog, zijn gezicht is 2,40 en zijn neusgaten zijn groot genoeg om doorheen te kijken en een leuke foto te maken. De tocht naar het lege hoofd van Carlo is pittig. Na een ijzeren wenteltrap tot op de sokkel (11,5 mtr) wacht een steile ijzeren trap, meer een ladder, binnenin het gloeiende brons. De wanden zijn erg warm, die wil je niet aanraken. Het zweet gutst sowieso van je lijf af door de nauwe weg omhoog. Een halve meter doorsnede, 20 meter naar boven. En dat puur voor de kick, want het uitzicht door ogen, neusgaten en andere gaten is beperkt. De adrenaline is enorm.
We ontspannen met koffie op het terras met uitzicht op het Lago en dan rijden we verder naar Parco Lagoni di Mercurago. Hier ligt een mooie cacheroute in het bos. Bij de eerste cache ontmoeten een advocaat uit het Zwarte Woud met wie we de route verder lopen. Zijn vrouw en kinderen hadden geen zin, wij wel. De route is mooi, klimmend door het loofbos. We zien niet veel dieren hier: een kleine kikker, sprinkhanen en hagedisjes. We missen de vogelgeluidjes. Het ruikt lekker en 11 kilometer later hebben we 11 caches gevonden. Tijd om een slaapplek te zoeken en we vinden een camping op 2 kilometer afstand waar we een plek aan het meer krijgen. Helaas is het hek hek te hoog om overheen te kijken. In het campingrestaurant eet John zeebaars en Saskia pizza. Lekker! Ook op deze camping begroeten de cats al snel een eerste bewonderaar.
Het hoofd aan de binnenkant.
Uitzicht door het neusgat.
De trap.
