Binnen een kwartier na vertrek, rijden we Basel binnen. Op naar de beruchte Gottharttunnel. Die we niet zullen zien vandaag, want we worden omgeleid via Zürich, Chur en de San Bernadino-tunnel. Ruim 100 km meer rijden en veel over B-wegen. Het is wel een mooie weg langs het grote meer bij Zürich, andere meren, groene en witte bergtoppen. Uiteindelijk zien we Lago Maggiore, waar we een camperplek in Cannobio op het oog hebben. Rustig gelegen aan een rivier, vlakbij het centrum en het meer. 16 euro kost deze plek,maar als het eerste muntstuk in de gleuf blijft haken, geven we op en plakken een briefje op de voorruit, waarop we in 3 talen melden dat het apparaat niet werkt. De Italianen komen er zelf ook niet uit, blijkt even later. De mooie grijze buurtpoes begroet ons als we op het muurtje voor de camper zitten. Onze poezen brengen hun tijd in Italië vooral slapend door. Maar Stiefel neemt nog even de moeite te grommen achter het raam.
We lopen langs de Cannobio, de rivier waaraan we staan, richting het oude centrum. Het is mooi, maar enorm toeristisch. We wandelen wat rond, genieten op het terras van een biertje een de kleurrijke voorbijgangers in alle soorten, maten en kleuren. Glutenvrije pizza vinden we niet, maar wel een leuk terras in de smalle straatjes. Ook hier is het praten met handen, voeten en 3 woorden Duits. Lastig dat Italiaans. John eet 'tartare di manzo', Italiaanse steak tartare en Saskia een pittige pizza.
De eerste cache in Italië.
De Cannobio, meer steen dan water. Links de camperplek. Wij staan (onzichtbaar) achter de bomen. Lekker in de schaduw.
Wij en Lago Maggiore.
