Gelukkig konden we slapen met het lawaai. We besluiten dan ook om hier 3 nachten te blijven. Na een uitgebreid ontbijt buiten, fietsen we richting Linnich langs de Rur. Ook hier liggen veel caches van de route. De lucht is bewolkt, maar de temperatuur is prima. In Linnich willen we lunchen, maar dat lukt niet. Ze hebben een heel mooi bord met horecagelegenheden, maar alles is dicht. Met pensioen, failliet, gewoon dicht of alleen 's avonds open. Zo belanden we weer bij een döner-grill. Deze keer bestellen we currywurst en friet, die we aan de Rur-oever opeten. Nou ja, deels laten staan. De worst is echt niet lekker. Op de terugweg pikken we de caches op die we op de heenweg bewust hebben laten liggen. Wie wat bewaart... We komen een familie tegen die voor het eerst geocacht. Gewapend met spades en schepjes graven ze fanatiek op het punt dat de gps aangeeft. We hebben lol en leggen uit dat caches meestal niet begraven liggen, maar verdekt verstopt. Ze groeven ook bijna 15 meter van het punt waar de schat echt lag. Heel aandoenlijk. De teleurstelling dat de schat maar een klein doosje met een stukje papier is, maken we niet meer mee. In de zon fietsen we terug. We zien konijntjes in een groen knollenland (zonder fluitefluitefluit ;-)) en prachtige velden met verschillende granen en soms klaprozen. Omdat we meestal over zandpaden fietsen, komen we bijna geen auto's tegen. Via het gehucht Hilfarth rijden we weer terug naar de camperplek. We staan nog steeds alleen. Rudi komt vertellen dat hij de ingang weer afsluit en na een gezellig gesprek betalen we 13,50 voor 3 nachten. We grillen garnalen en vis en met de rucola uit de tuin van Jeanet eten we weer heerlijk. En buiten.
Voorzichtig manoeuvreren tussen de brandnetels.
De Rur in versnelling.
Gras dat tot in de bomen groeit! Slimme koe!
Zo veel restaurants en dan bij de döner eindigen. Angela: red dit dorp!
Hint: boom! Gelukkig wel gevonden. Nummer 100 van de route en de laatste!
Mojito's (alweer alcoholvrij).
