Wat een geluk, weer mooi weer. We laden en lossen wc en watertank en ontbijten daarna rustig in de zon. We trekken vandaag een stukje verder naar Lekeitio. De weg kronkelt langs de kust en maakt duidelijk waarom het hier de Costa Verde heet. Spaanse margrieten bloeien in de bermen en op de rotsen, samen met andere kleurige bloemetjes waarvan de naam onbekend is. Als we een supermarkt zien, slaan we in. Lekker vers fruit en groente en Spaanse wijntjes natuurlijk. Lekeitio ligt beschut in de baai en heeft 3 stranden met fijn geel zand en een kleine jachthaven. Grote schepen passen hier niet omdat de baai bijna droogvalt bij eb. Met wat moeite vinden we de camperplek. Onze gps stuurt ons straten in waar we niet in mogen. Aangekomen zijn we aangenaam verrast. De plaatsen zijn ruim, heel netjes en met uitzicht op de heuvels. Het gras wordt net gemaaid. Dat geeft wat lawaai, maar ruikt heerlijk! We lunchen op de picknickbankjes. Daarna lopen we naar het strand. Het is maar 21 graden toch brandt de zon en is factor 30 amper genoeg. Sommige mensen wagen zich in zee. Wij geven alleen onze voeten zwemles. Als we wat rood kleuren slenteren we langs de haven. Zes oude mannetjes eten eten verse ansjovis aan een tafel. Veel lol. Mooi plaatje. Ze roepen ons en we mogen (moeten!) de vis proeven. Als we het Baskisch niet begrijpen, gaan ze over op Spaans, dat we ook niet begrijpen. Grappig. Als tegenprestatie moet John een foto van ze maken.
Er ligt hier ook een cache. Bovenop een heuvel. Een pad met 12 kruizen leidt ons naar de top. Halverwege ligt de schat die we na even zoeken uit de muur vissen. Best lastig als bijna alle stenen loszitten.
We wandelen terug naar de camper en genieten van de avondzon. De campercats vinden het hier ook leuk. Na achten lopen we weer naar de haven om te eten. Lekker vis!
Gat in de weg.
Heerlijke verse ansjovis.
Het pad met de witte kruizen.
Verse vis in de haven.
