John en Saskia op reis: Dag 17 Las Medulas

We zijn weer van het pelgrimspad af, want we zien geen bepakte wandelaars en fietsers meer en de grote gele verwijsborden met 'camion de Santiago de Compostella' zijn ook verdwenen. Toch een bijzonder fenomeen. Wij rijden verder langs de rio Sil. Rode rotsen worden langzaam vervangen door wijnstruiken als we Galicië inrijden. Ook keert de X weer terug in de plaatsnamen. Galicië is Keltisch, net als Bretagne, Schotland en Ierland. We kunnen dus ook doedelzakken verwachten hier. En prompt zien we die. In het eerste dorp waar weer doorheen rijden. We stoppen in Castro Caldelas. Hier in de buurt kun je met een catamaran de Rio Sil af. Dat lijkt ons wel wat. De volgende afvaart is 5 uur, dus hebben we alle tijd om het dorp te verkennen, het 15e eeuwse kasteel te bezichtigen, een eenzame cache te vinden en uitgebreid te lunchen. Bij een pasado met Michelinstickers. We bestellen menu del dia (al heet dat hier in Galicië weer anders) en de serveerster, een dame op leeftijd die de tent stevig bestuurt, snapt het glutenvrije dieet. 'No harina' vat ze kort samen, dat klopt. We beginnen met een champignonsalade voor John en een Spaanse 'Russisch ei-salade' voor Saskia. We krijgen er wat zure witte wijn bij. Geeft niet, want we moeten nog rijden. Als hoofdgerecht krijgen we gegrilde merluza (heek) met patatas en sla en toe appeltaart, flan en koffie. Lekker. De schade? 24 euro. Viva España.
Op naar Doade voor de boottocht. Daar aangekomen ziet alles er verlaten uit. Ze zijn vast lunchen. We wagen het erop, pakken de stoelen uit en wachten in de zon. Het komt goed. Meerdere mensen stromen toe en stipt om 5 uur vertrekt de boot. Geen catamaran maar een gewoon tuffend bootje met onder- en bovendek. Geen smalle canyons, maar een soort Spaanse Moezel met steile hellingen vol wijnranken. Wel mooi, niet heel spannend. Wel heerlijk in de zon. Genieten, want morgen droppen de temperaturen en de druppels, zeggen de voorspellingen. Vandaag was het 30 graden,in de camper 37 graden. Zelfs Stiefel heeft het bed verruild voor de koelere vloer en Streep haar mand voor de voorstoel. We rijden naar Monforte voor de camperplek. Aangekomen blijkt deze volledig bezet door zigeuners met blote buiken. Doorrijden! 30 kilometer verderop is weer een camperplek in Chantada. De camperplek daar is rustig en leeg. Met onder ons een kabbelend riviertje en naast ons voetbalvelden met sproeiers die om en om aangaan. Heel vermakelijk om te zien met voetballers op het veld. We eten Spaans (tortilla) op een Spaanse tijd (21.45). Het was weer een mooie dag!