Hotel Almhof, waar we verblijven, heeft 2 eetkamers. Een grote waar de bar en het buffet staan. En een kleine vol dierenhoofden (met en zonder haar). Wij dineren tussen de wilde dieren in, samen met nog een paar tafels Nederlanders. Een familie die met de camper is gekomen ("de kinderen rijden en wij drinken een wijntje onderweg, relaxed"). Een stel uit Limburg, in het nieuws deze week door de aardbeving. Bij het ontbijt en diner even de sneeuwkwaliteit en piste-ervaring doornemen. Best gezellig.
Vanmorgen was de lucht weer blauw. Onze vingers ook, want het was echt koud. Weer heerlijk geskied. Eindelijk de zwarte pistes 6 en 7 gedaan, die een paar Duitsers van de week helemaal ophemelden. Aardig, maar niet spectaculair. HochZillertal bevalt ons toch het beste, dus tegen elven skiën we daar weer. Natuurlijk nemen we uitgebreid de tijd om buiten te lunchen. Warm hoofd, kouds tenen. De Chili con carne verwarmt de binnenkant, voor Saskia vergezeld van een Semmknödel, afgeblust met Zillertaler Radler. Ons vakantiedrankje! Als de zon ons verlaat, verlaten wij de piste met 60 kilometer op de teller. Best aardig.
Op het terras.
