Als we aan ons voorlaatste ontbijt zitten, komt de sneeuw gestaag naar beneden. We doen het rustig aan. Daarna pakken we vast wat in en even later wagen we ons toch op de piste. Soms zien we een beetje, soms niet. De laag verse sneeuw maakt dat we nog best lekker skiën. We komen langs een groepje kinderen die met hun leraar off piste afdalen. De een na de ander schuift door de sneeuw. Vallen is leuk, stuiteren leuker. Wij kijken toe. Net als een man die met zijn hond opende arm naar beneden skiet. Melig. Tegen half twaalf wordt het zicht nog minder. We stoppen voor chocolat chaude. De wolken worden dikker. We lunchen in het dorp en maken nog een laatste afdaling in de mist. Dat was het voor dit jaar!
