Na een zeer regenachtige nacht (het wasrek met schone natte was stond binnen op tafel) ontbijten we binnen. Het is stukken frisser dan gisteren. De lucht is grijs en dik van de regen die nog dreigt te komen. Toch besluiten we te gaan wandelen.
Op 3 kilometer (bergop!) fietsen van de camping ligt Prachovske skaly een onderdeel van Cesky Raj nationaal park. We besluiten de groene route te lopen, die de grootste boog door het gebied maakt. De route is 3,5 kilometer maar bestaat voor 80% uit trappen. Stijl omhoog, omlaag met hoge en zeer scheve treden. Volgens het infobord doen we er 3,5 uur over en dat klopte aardig. Alle inspanningen leiden ons wel tot de meest prachtige rotsformaties die soms als pilaren in het landschap staan. Bovenop kijken we aan de ene kant uit over de glooiende vlakten en op Jicin. Aan de andere kant zien we steeds wisselende rotspartijen. Indrukwekkend mooi en daarom is het ook zo druk hier. Natuurlijk is dit ook een van de grotere bezienswaardigheden in het land. Na een wat vieze lunch waar John en Marja de strijd aangaan met de norse kokkin om iets glutenvrijs te bemachtigen, fietsen we naar Jicin. Onderweg pikken we nog een cache op. We kopen een goedkoop fototoestel omdat de Panasonic is vetdronken in John tas toen de waterfles kapot ging. Herman en Marja moeten om verdrietige redenen morgen terug naar Nederland en als ze terugkomen nemen ze de Fuji mee. We moeten de fototostelarme tijd toch zien te overbruggen en dat lukt vast met de knalrode Samsung.
Als we terugfietsen naar de camping raken we de fietsroute kwijt en belanden op een wandelroute in het bos die stijl omhoog loopt. Echt te erg. We hijgen als karrenpaarden en als we een oude man tegenkomen die we de weg vragen, worden we hard uitgelachen. Hij blijkt erg dronken en vertelt ons van alles. Het lijkt hem niets uit te maken dat we hem niet verstaan. Gelukkig ligt er nog wel een cache in het bos, dat maakt de liters zweet weer goed. We ploeteren verder en mogen de heuvel weer af. Als we uit het modderige bospad komen, lachen de vissers ons ook uit. Gelukkig zijn we nu vlakbij de camping waar we snel aan het bier gaan.
